Jaw Jaw wat een paradijs!

We zijn weer terug uit het paradijs!!!! Want dat is Jaw Jaw / Isadou. Wat een geweldig mooie plek!

Afgelopen donderdag moesten we om 7.15 klaar staan bij het huis van Katrijn, 1 van de meiden die stage loopt bij het internaat. In totaal waren we met zijn negenen. Geert had geluk, hij mocht met acht meiden op stap. Eline en Katrijn lopen allebei stage op het internaat. Janneke, Marloes en Evelien zijn huisgenoten van Eline. Anne en Kim zijn Belgische meiden die zij hebben leren kennen tijdens een andere trip. Een leuke en gezellige groep zo bij elkaar. We werden met een busje opgehaald door drie mannen, Wensley, Sudess en Michel, die de trip gingen begeleiden. De reis begon met een aantal kleine boodschapjes die nog gedaan moesten worden. Eerst werd ijs gehaald voor in de koelboxen en daarna gingen we langs een supermarkt. Toen we Paramaribo uit waren kwamen we al snel op een rode bauxietweg uit. Deze lag vol met plassen van de regen van de vorige dag. Nu hadden we geluk want de zon scheen en het werd heerlijk weer. Het was echt geweldig om daar te rijden. De bus werd als een gek door elkaar gerammeld vanwege de hobbeltjes en kuilen. We zaten helemaal te trillen achterin en dat was heel grappig. Gelukkig hadden we er niemand bij zitten die snel wagenziek wordt anders hadden we denk ik wel een probleempje gehad. Na een uurtje of wat hebben we een stop gemaakt bij een tankstation. Hier kregen we een ontbijt. Lekker een bruin bolletje met kaas, koffie of thee en een banaan. De busreis duurde vanaf dat punt nog een uur of twee. De muziek ging aan en verder hobbelen maar!! Onderweg was bijna alleen maar groen te zien en hier en daar zagen we een klein dorpje liggen, verscholen tussen de bomen. We kwamen aan in Atjoni. Het laatste dorp voor de Surinamerivier. Hier hebben we rondgekeken. Er waren een boel enthousiaste kinderen, allemaal zwaaien toen ze de bus en ons zagen. Of kinderen die even een hand kwamen geven, echt schattig. Naast de huisjes waren er o.a. een school, kerkje en winkel. We hebben een beetje een beeld gekregen van hoe de mensen hier leven. Ze maken veel gebruik van de middelen uit de natuur. Dakbedekking van huizen bestaat voornamelijk uit palmbladeren, en de mensen doen hun afwas in de rivier.
Op naar het gaafste gedeelte van de reis. Met zijn allen in een korjaal over de rivier zoeven naar onze eindbestemming. Wat was dat HEERLIJK! De zon scheen, het water spatte op waardoor het lekker koel was en de omgeving was super. We zagen hier en daar wat dorpen die aan de rivier lagen, verder waren het vooral water en groen om ons heen. Echt zo mooi. Dat gedeelte van de reis had van mij best langer mogen duren! Onderweg zagen we sula’s = stroomversnellingen en toen wisten we dat we in de buurt kwamen. Ja hoor, onze vakantieplek kwam in zicht.

We verbleven op Isadou, dit is een eiland tegenover het dorp Jaw Jaw. Natuurlijk hebben we daar eerst even rondgekeken, onze spullen in het huisje geruimd en wat gedronken. Maar toen was het toch echt tijd om met zijn allen de rivier in te duiken en af te koelen. Je moest goed uitkijken want er waren veel scherpe stenen en het water was op sommige plekken ondiep. Als we in een stroomversnelling lagen dan moest dat half op je rug met je voeten naar voren om te voorkomen dat je gelijk vol met je buik over de stenen werd geschraapt. We waren al gewaarschuwd dat je moest uitkijken met bloed omdat daar piranha’s op af zouden kunnen komen. Jahaa die zwemmen daar ook. Gelukkig zitten alle tenen en vingers er nog aan. De beestjes zijn niet zo eng als vaak gezegd wordt. Ik heb er niet 1 gezien. Wel kleine groepjes met andere vissen maar die waren gelijk weg als je eraan kwam. Geert en ik wilden eerst een heel stuk de rivier ingaan maar toen begon hij over dat er misschien wel kaaimannen bij die stenen konden zitten en zijn we toch maar niet al te ver weg gegaan. Misschien had het wel gekund maar het is een beetje lullig als het gelijk mis gaat!

’s Avonds hebben we lekker gegeten en wolfje gespeeld. Voor ons een bekend en leuk spel. Ooh en niet te vergeten we zijn onze eerste wilde vogelspin tegengekomen. Hij zat in 1 van de bomen. Ik vond hem minder eng als dat ik van tevoren had bedacht! Pas toen een man tegen Geert zei dat hij niet te dichtbij moest komen omdat de spin ook kon springen vond ik het beestje wat minder leuk en bleef van een afstandje kijken. Er sprongen veel mooie kikkers over het terrein. In het donker moesten we met een zaklamp lopen om te voorkomen dat we op een beest gingen staan. Die kikkers zien er erg lief en mooi uit maar zijn wel giftig. En natuurlijk wil je zo’n beestje niet fijn trappen.
Later in de avond zijn we met zijn allen in de korjaal gestapt en op zoek gegaan naar kaaimannen. De lucht was vol met sterren en de tocht was super zo in het donker. We hebben een aantal kaaimannen gezien. Als je met de zaklamp rondscheen dan zag je hun ogen rood oplichten. Zodra we een kaaiman zagen deed de bootsman de motor van de korjaal uit, en probeerden we in de buurt te komen. Doordat ze veel verscholen lagen tussen de takken kon je ze niet zo heel goed zien. Deze tocht vergeten we niet snel meer, echt bijzonder om mee te maken.

Vrijdag zijn we na het ontbijt met de gids naar Jaw Jaw gegaan. Hij liet ons het dorp zien en vertelde er van alles over. Er wonen zo’n 275 mensen. Een aantal inwoners waren er niet omdat ze in Paramaribo werken of naar school gaan. Het dorp is heel zelfvoorzienend. De mensen hebben er kostgrondjes waar ze groenten en fruit op verbouwen. Zo hebben ze er cassave, pinda’s , verschillende vruchten. Er is 1 algemene keuken. Oftewel een soort open schuurtje waar ze een vuurplaats hebben. Als de mensen in het dorp wat rijker en belangrijker zijn dan zie je dit aan het dak. Hebben ze golfplaten dan bezitten ze meer geld dan iemand die een dak van palmbladeren heeft. En als het huis hoger gebouwd is dan ben je een belangrijk persoon.
Er waren mannen een korjaal aan het maken en vrouwen hielden zich onder andere met de jonge kinderen bezig en maakten pangi’s, dit zijn rokken. We hebben het hele dorp gezien met als laatste de basisschool. Hier waren ze bezig met een gymles. Het schoolhoofd (meneer Fonkel, hij heeft zelf kinderen en familieleden op het Christoforusinternaat zitten) gaf deze les en was helemaal bezweet omdat het super warm was. Ze deden een soort van “klein zigeunermeisje”, moesten rennen, lopen, springen.
Echt leuke lieve kinderen waren er. Totaal niet bang. Als iemand van ons liet zien welke foto’s er van ze gemaakt waren dan kwamen ze er met zijn allen omheen staan om mee te kijken. De hele kleine kinderen bleven maar zwaaien naar ons. Ze zijn goed gewend aan alle bakra’s die hun dorp komen bekijken.
Het dorp liep over in de jungle. Dus aansluitend kwam de boswandeling. Wow, dat was mooi hoor! Heel veel groen!!!! Mooie hoge bomen en struiken, hier en daar een bloem. We zijn tot aan de kostgrond van onze gids gelopen en toen weer terug. Jammer genoeg hebben we geen beesten gezien. Er leven wel apen, slangen, insecten en zelfs tijgers. Alleen zijn die erg schuw en bang voor de mens omdat er op ze gejaagd word. Wij vinden een aapje heel schattig maar voor de mensen in het dorp betekent het weer vlees bij de maaltijd!
Inmiddels was het echt super warm en liepen we flink te puffen. We vonden het dan ook niet erg om terug te gaan en na een middagmaaltijd weer lekker in de rivier te gaan zwemmen. Op de rotsen hebben we heerlijk liggen zonnen. Geert en ik hebben “ons” plekje op de rotsen ook weer opgezocht. Het was daar echt super. Je kon er zo heen lopen en het lag een beetje “om de hoek” zodat je het alleen op de wereld gevoel kreeg. We hebben daar een tijd zitten genieten van alleen maar water en bos om ons heen. Echt rust heb je daar, er kwam alleen een keer een korjaal langs en dan hoorde je wat, verder was het zo mooi!
’s Avonds kwamen er een aantal Surinaamse mensen muziek maken. Ze hadden allerlei trommels en er werd bij gezongen. Een paar van onze groep konden heel leuk dansen op de muziek. Geert en ik hebben met de rest toegekeken, dat heupen wiegen en billen schudden gaat ons nog niet zo goed af.
Na een kampvuur op de rotsen was het tijd om te gaan slapen, we waren echt heel moe.

Zaterdag zijn we na het ontbijt vertrokken. Erg jammer dat het er alweer op zat en we het geweldige paradijsje weer achter moesten laten. De tocht per korjaal ging weer zo snel. Van mij had de hele reis wel zo mogen zijn. De bauxietweg leek wat beter omdat alle plassen weg waren en we konden goed doorrijden. Na een lunchstop kwamen we in de namiddag weer aan in Paramaribo. We hebben echt heerlijke dagen gehad!!!!!!!!!!! De groep was gezellig, en de begeleiding heel aardig en vrolijk. We kunnen zeggen dat onze eerste binnenlandse trip super is geweest!!

Nu weer op naar een nieuwe week, We gaan ons vol storten op stage en vrijwilligerswerk. Katrijn gaat a.s dinsdag weer naar Belgie toe. Er zijn in de afgelopen weken ook weer een nieuwe stagiaire en vrijwilligster bijgekomen. Ook hoop ik dat ik nu wel kan paardrijden van de week. Afgelopen woensdag had het veel teveel geregend, dus ging het niet door. Maar niks te zeuren, want we hebben het gewoon geweldig naar onze zin.

We wensen iedereen weer een leuke week toe!! Hou ons vooral ook op de hoogte van jullie belevenissen. We vinden alle reacties, mailtjes en telefoontjes echt heel erg leuk.
No span!