We zijn er!!!!!

Op 4 februari,om 13.45 plaatselijke tijd zijn we aangekomen op de Zanderij in Suriname. Dit is het vliegveld dat zo'n 3 kwartier rijden bij Paramaribo vandaan ligt. De reis is goed gegaan. Omdat we 's nachts naar Schiphol moesten en niet meer geslapen hadden, konden we in het vliegtuig heerlijk bijkomen! Het was een mooie vlucht, Suriname is mooi. Dat zagen we vanuit het vliegtuig al wel! Veel groen, een grote rivier die al kronkelend door het land loopt, hier en daar wat huizen. Man wat een geweldig gezicht. We kregen er helemaal zin in! De temperatuur maakte het af: 30 graden en licht bewolkt. Dus hup trui uit en naar buiten. De eerste kennismaking met een voor ons onbekend land...

We hadden ons als een van de laatsten ingecheckt omdat we de verkeerde rij hadden, maar hierdoor konden we wel weer meteen onze bagage pakken. Dat was dus geen probleem. Geert en ik gingen op zoek naar Wim, Tine en meneer Romalho. Dit zijn de mensen waar we ons huis gehuurd hebben en de directeur van het internaat. Wim werkt ook als vrijwilliger op het internaat en via hem en zijn vrouw Tine hebben we alles kunnen regelen. Gelukkig hadden we ze al snel gevonden en konden op weg naar Paramaribo. Onderweg was het prachtig, de zon scheen heerlijk en de omgeving was mooi. Weinig huizen, wel veel groen. Palmbomen, struiken, bloeiende planten. Hier en daar een koe in de wei of "achtertuin" . We gingen eerst mee op pad. Meneer Romalho moest namelijk even langs een kokkin van het internaat. Die mevrouw is ziek en hij wilde kijken hoe het met haar gaat. We moesten over een lang zandpad met enorme hobbels om er te komen. Gelijk al een beetje sightseeing en survivallen dus. Daar aangekomen waren de mensen heel vriendelijk en we kregen een zakje met fruit mee voor onderweg. De eerste bananenboom, kokospalm, broodboom e.d. hadden we alweer gezien. Die stonden daar vrolijk in de tuin te bloeien. Onderweg ging het steeds meer kriebelen.Iets waar we de afgelopen maanden van gedroomt hadden is nu werkelijkheid aan het worden. We krijgen nu pas echt een beeld bij Suriname en de mensen. Meneer Romalho vond het leuk om een onbekende weg naar Paramaribo te nemen en dus hebben we verder kunnen genieten van de tocht.

Bij Wim en Tine thuis hebben we eerst onze spullen naar de kamer gebracht en zijn wat bij wezen komen. We hebben een kamer gehuurd bij hen die als het ware onder hun woning ligt. Om het huis ligt een smalle stuk grond met daaromheen een groot hek. De 4 honden lopen hier rond. Een echte tuin is het dus niet, wel staan er grote bakken met planten en ze hebben bomen. En er is echt wel plek om met een stoel lekker in de zon te gaan zitten. Als je naar achteren loopt kom je langs de ingang van onze woonkamer. Wij hebben als enige van de huurders een aparte kamer en ingang dus dat is prettig. De slaap- en woonkamer zijn simpel maar prima. In de slaapkamer staan een bed en een tafeltje. In de woonkamer staan een kledingkast en 2 andere kastjes, een tafel en 2 stoelen. Als we willen kunnen we nog een bureau krijgen. Het is voor ons precies goed zo. We gaan de ruimtes zelf nog aankleden en persoonlijker maken zodat het echt ons plekje gaat worden. En luxe hebben we zeker niet nodig!

Rond etenstijd zijn we naar de Waterkant gegaan met Wim en Tine.De naam zegt het al, het is een plek aan het water. Je hebt er verschillende eettentjes en kunt er heerlijk zitten. Er staat muziek aan en de sfeer is goed. Na het eten hebben we vast een kleine tour door Paramaribo gehad en zijn toen op een terras belandt. Geert kon er meteen aan de " Djogo" samen met Wim. Dit is Parbo bier in een literfles. Voor mij hadden ze de meest lekkere sapjes. Rond 23.00 konden we onze ogen bijna niet meer openhouden en zijn met de taxi teruggegaan. Wat een indrukken, wat geweldig en dit is nog maar het begin!!!!!!!!