Washabo

We zijn weer terug in de bewoonde wereld. Na een reis van achttien uur zijn we uiteindelijk weer aangekomen in Paramaribo. We hebben in Washabo gezeten. Een indianendorp in het westen van Suriname. Wat hebben we weer een boel meegemaakt deze week. Onvergetelijke ervaringen!

Maandag:
Sonny kwam ons midden in de nacht ophalen. Samen zijn we doorgereden naar het internaat. Hier stonden alle anderen al te wachten. We waren in totaal met zijn 16-en. Bijna dezelfde club als tijdens de trip naar Wi sal wini. Alleen meneer Romalho, Maud en Stephan waren voor Jaco, Roslyn, Judith en Diana in de plaats gekomen. Iedereen had er een boel zin in en we zijn vertrokken.
Na Zanderij (vliegveld) zijn we het bos in gedoken. Bij een brug moest tol betaald worden. Hier hielden we ook een plas en eetpauze. Het werd licht en omdat het heel mistig was zag de omgeving er spookachtig mooi uit!
Nadat we weer vertrokken waren kwam de bus al snel vast te staan in de modder. Hup iedereen moest eruit en duwen maar. Omdat wij bij Sonny in de jeep zaten moest Geert de jeep achteruit rijden.Via een kabel werd de bus vastgemaakt en uit de modder getrokken. Echt leuk dat geklooi. De anderen moesten eerst hun voeten wassen en toen zijn we weer verder gegaan. De route naar Washabo was heel erg mooi. Onderweg ging de savanne over in het oerwoud. We hebben apen, tropische vlinders, een roofvogel, hazen en prachtige natuur gezien. Onderweg kwamen we een aantal bruggen tegen. De kwaliteit hiervan werd steeds slechter. Bruggen die voor je gevoel half uit elkaar vielen en kraakten als je eroverheen reed.
Na zestien uur kwamen we aan in Washabo. Inmiddels was het alweer donker en dus konden we niet veel zien. Vlak voor Washabo ligt het dorp Apoera en het viel ons gelijk op dat het er helemaal niet zo primitief uit ziet. Best grote huizen, aangelegde weg, hier en daar een winkel. Laat de wigwammen, totempalen en indianen met verentooien op maar weg. Het enige primitieve was de wc, een soort houten bankje met een gat erin, en er was geen douche.
We waren moe en plakkerig van de reis. Na een maaltijd zijn we de hangmatten op gaan hangen. Toen nog een verfrissende duik in de rivier. Dat was heerlijk, we knapten er echt van op. Het was ook supermooi omdat het een heldere nacht was met gigantisch veel sterren.
We zijn bijtijds onze hangmat in gedoken en als een blok in slaap gevallen.

Dinsdag
Na het ontbijt zijn Geert, Nadine en ik meegegaan om wat boodschapjes en gas te halen. We konden in de bak van de jeep staan en dus de omgeving eens goed bij daglicht bekijken. Toen we terugkwamen zijn we eerst wat gaan eten en toen was het tijd voor een dorpwandeling. Meneer Romalho heeft ons van alles laten zien en het 1 en ander verteld over Washabo. We zijn langs het huis van zijn ouders gegaan, hebben de school, kerk,een werkafdeling en de landingsbaan voor vliegtuigjes gezien. Het zag er allemaal goed onderhouden uit. Bij de werkafdeling waren wat jongens van het internaat bezig om stenen te maken. Ze gaan namelijk een wc en douche bouwen.
De natuur was heel mooi. Allerlei fruitbomen, bloemen en veel groen. Onderweg kwamen we Suzanne, een meisje van het internaat, tegen. We hebben gezellig wat met haar gekletst en ze heeft laten zien waar ze woont.
In Apoera zijn we met zijn allen naar wat winkels geweest. Bij een supermarkt hadden ze een heel schattig beest. Een Surinaamse baby haas. Ik hoop dat ze hem als hij groter wordt weer in het wild uitzetten.
Het was snacktime, we waren naar een barretje gegaan waar meneer Romalho wat te drinken en allemaal kippepootjes voor ons bestelde. Heel lekker.
De honden daar zijn gewend om deze botjes te eten. Het beestje dat rondliep wist niet wat haar overkwam, een feestmaal van kippebotjes!
’s Avonds hebben een aantal van de club een drankspel gedaan. De sfeer zat er flink in. Geert was ondertussen aan het discussiëren met meneer Romalho en Wim over allerlei zaken. Ik heb hierbij gezeten en geluisterd. Lekker makkelijk, ik was ook moe dus veel meer kwam er ook niet uit.
Met zijn tweeën hebben we nog een stuk gewandeld en van de duizenden sterren genoten.

Woensdag
We moesten er vroeg uit. Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar de Blanche Marie vallen. Het was anderhalf uur rijden naar de afslag voor de watervallen. Halverwege deze afslag moesten Sonny en meneer Romalho nog met de houwer aan de slag. Er lag een boom half over de weg en deze moest wat aan de kant. De rest van de weg verliep goed.
Vanaf de parkeerplaats was het een paar minuten lopen naar een prachtig plekje met uizicht op het water. Hier hebben we gepicknickt. De wandeling naar de waterval was maar kort. Daar aangekomen is iedereen gelijk het water in gedoken. De watervallen stroomden hard en dus konden we er dit keer niet onder staan. We hebben wel vlak voor de waterval op de rotsen gezeten. Dit was gaaf. Het harde geruis van het water, de spetters in je gezicht. Je kon je ogen gewoon niet open houden omdat er zo’n nevellaag vanaf kwam. Echt verkoelend.
Een aantal van de groep waren al naar de overkant van de rivier gegaan en daar via de rotsen en het water wezen klimmen en doen totdat ze boven de watervallen uitkwamen. Geert, Claudia en ik hebben dit ook gedaan. Het was een beste klim. Half zittend, lopend, klauterend zijn we bij de rotsen aangekomen. Toen kwam een makkelijk stuk van alleen klimmen. Eenmaal boven de watervallen dachten we dat we het moeilijkste gehad hadden. Maar nee, we moesten over vlijmscherpe stenen door het water naar de overkant. Echt onze hele handen en voeten deden pijn. Dat stuk was echt afzien. En tja omdat we toch onze grenzen behoorlijk verlegd hadden konden we ook nog wel het laatste stuk op blote voeten in onze zwemkleding door de jungle ploeteren. Haha elk normaal mens loopt daar met schoenen en beschermende kleding… Maar ach ook dat hebben we overleefd. Toen we eindelijk weer bij de anderen aangekomen waren hebben we ons nog even afgespoeld en zijn daarna weer richting Washabo vertrokken. Op de terugweg kwamen we nog een spoor van tijgerpoten tegen en we kregen een mooie avondlucht te zien.
Na de barbecue, die heel erg lekker was, zijn we allemaal gaan slapen.

Donderdag
Het was vroeg dag. De boot was er rond 8.30 en we gingen richting Orealla. Dit is een dorp in het buurland Guyana. Meneer Romalho is daar geboren. We hebben het grootste gedeelte van de tocht al liggend op het dak van de boot doorgebracht. De zon scheen, het waaide een beetje, gewoon heerlijk. Halverwege sloeg het weer om, er kwamen super donkere wolken in zicht en het was tijd om binnenin het bootje te schuilen. Het ging tekeer buiten. Harde regen en wind. Dit duurde echter niet lang. Voordat we bij Orealla aankwamen scheen de zon weer volop. Tja dat is het weer in Suriname.
In Orealla zijn we gaan wandelen. Langs de schattige huisjes, de vriendelijke bevolking en lieve kinderen. Onderweg hebben we twee ara’s gezien. Een blauwe en een rode. Echt gave vogels zijn dat. Het leek erop dat het wilde vogels waren maar echt helemaal zeker weten we dat niet. Het eindpunt van de wandeling was een zandstrandje aan het water. Hier hebben we gezwommen en gezond tot de boot ons weer op kwam pikken.
Op de boot werden we getrakteerd op stukken verse ananas en we gingen weer op weg naar het “beginpunt”van Orealla. Bij een huisje hebben lekker gegeten en natuurlijk ook weer gedeeld met de vele honden. Ook daar hebben we een papagaai gezien. Het begon te regenen en het beestje vond dat zo lekker dat hij helemaal begon te fluiten.
Op de terugweg hebben we allerlei liedjes met elkaar gezongen, de tijd vloog voorbij. We waren echt zo weer in Washabo.
Het water stond hoog omdat het vloed was, lekker om te zwemmen dus. De jongens hebben allerlei stunts vanaf de steiger gedaan. Duiken, salto en meer van die dingen.
’s Avonds hadden we feestavond. Het drankspel werd weer gedaan. Omdat ik niet zo’n drankorgel ben was ik “scheidsrechter”. We hebben erg gelachen en het was super gezellig.
Daarna was het tijd voor muziek en hebben we nog uren gedanst. Het was super! Een mooi feest. We gingen lekker laat de hangmatten in.

Vrijdag
Een echte relaxdag was het. Lekker uitgeslapen en na het ontbijt zo weer even de hangmat in. Meneer Romalho heeft ons nog naar een zandbank laten brengen. Hier is Geert wat wezen voetballen met de jongens en ben ik met Claudia en Nadine gaan zwemmen. Het water was erg ondiep en we konden lekker ronddobberen.
Op de terugweg was het nog de vraag of het bootje het ging halen. Hij begon te pruttelen, viel uit en de benzine bleek bijna op te zijn. Ze kregen hem gelukkig weer aan de praat en dus stonden we binnen een paar minuten weer op de steiger.
Met een aantal van de groep zijn we wat laatste boodschappen in Apoera gaan halen. Hier hadden ze bij een winkel een heeeeeeeeeeeel schattig baby aapje. Ooh wat een lieverd was dat. Natuurlijk hebben we hem even geknuffeld. Ook in dit geval hoop ik dat hij later weer in het wild kan. Maar veel Surinaamse mensen hebben een aap als huisdier…
Na het eten zijn we spullen gaan inpakken en gaan slapen. De wekkers zouden namelijk ’s nachts weer gaan en we wilden vroeg beginnen aan de terugreis.

Zaterdag
Reizen, reizen, reizen. Man wat heb ik een respect voor Claudia en Sonny. Ze hebben achttien uur lang gereden, met enkele korte pauzes. De weg was nog slechter maar ondanks dat zijn we toch weer heel aangekomen in Paramaribo. We werden onderweg nog getrakteerd op een prachtige groene slang. Deze is een boel geld waard als hij doorverkocht wordt. Dus hebben we ervoor gezorgd dat hij weer veilig in het bos terecht kwam.
Omdat iedereen helemaal moe was van de reis zijn we nog even snel wat bij de Waterkant gaan eten en daarna toch echt naar huis gegaan. Ik moet eerlijk bekennen dat het echt lekker was om weer onder de vertrouwde koude douche te kunnen staan en in bed te gaan liggen. We zijn als een blok in slaap gevallen.

Zondag
We hebben heerlijk uitgeslapen en geluierd. ’s Avonds zouden we eigenlijk de verjaardag van Sonny gaan vieren. Dit werd alleen een beetje teveel van het goede omdat ze druk waren en van de reis bij moesten komen. Nu zijn we met de meesten van de groep uit eten geweest. Als alternatief had Sonny bedacht dat we weer een nieuw tripje naar Wi sal wini konden doen met zijn allen en dan daar zijn verjaardag konden vieren. We gaan zaterdag dus weer op pad! Wat hebben we hier toch een verwend leven…
Ze komen ons zaterdagmiddag ophalen en dan gaan we weer naar hun kamp. ’s Avonds wordt er een barbecue en feestavond gehouden. Zondag gaan we naar Brownsberg en het stuwmeer.
Alweer wat leuks in het vooruitzicht dus! Vrijdag hebben we het afscheidsfeestje van Olga, Wendy, Celine en Stephan. Zij gaan volgende week dinsdag weer naar huis toe.

We gaan er gewoon weer een topweek van maken.
Dit wensen we jullie ook allemaal toe!!!

Michel veel plezier tijdens je eerste werkdagen.
Marije en Marc, is jullie huis nu helemaal klaar? Niet vergeten ervan te genieten he?!
Suus en Frank veel succes met de laatste voorbereidingen voor de trouwerij. Ons adres hier is: Prinsessestraat 204 in Paramaribo.
Chantal nog spannende dingen meegemaakt? Ben je al uitgevraagd door Wilco?
Mir, wat fijn dat je er weer een leuke cursus op hebt zitten. En Speedy, tja hij was denk ik ook al een beetje bejaard hoor… Heb je hem wel een mooie vissenbegrafenis gegeven?

Voor de rest weer heel veel bosies voor iedereen!